Maria Machelina de Rooij

10 UITWAAIEN

Als de eerste gierzwaluw gesignaleerd
is – een echo van de nieuwe maansikkel,
wendbaar, een vogelvlucht die een sonnet schrijft
waarin alles rijmt op zomer – komt rauwe

sapstroom omhoog in groene stelen die weer
kruisen, zich aan hun tak in bundels schikken.
Hoe de kersenboom verandert en toch blijft
staan met meer bladeren die openvouwen,

zich toont als de betrouwbare stam, ruw hout
waar de wit-roze bruidsbloesems aan hingen
die volgend jaar zullen bloeien en zweven.

Een andere tijd in hetzelfde leven.
Nu in de zon diep ademhalen, zingen.
Wij zijn het lied, altijd jong en altijd oud.

– – –

Op 13 april is de tiende en laatste reeks, foto’s en een sonnet, online gegaan: https://www.facebook.com/kersenbloesemfeestalmere/posts/pfbid0m3KusF5JF2X3kTN27tHU17uKfL6anaXoLXzK1Vyws3jrhEjSiUgWMC8oJVjuLV32l

9 NA HET FEEST

De vrouwen vegen tafels en banken schoon,
de mannen die het tentzeil bijeen binden
rijden de ijscokar terug de auto in
terwijl een laatste bezoeker langszij komt,

hulpeloos rondkijkt. ‘Het is voorbij’, mompelt
de wind in het gras. ‘Voorbij! Wat is de zin
van honing, gedichten, en bloesem? Vinden
jullie ooit ergens rust? Alles waait gewoon

weg naar aarde…’ Boomtakken strekken zich uit,
laten een laatste wit-roze bloemblad gaan.
Bruinrode kelkjes vormen een bruin tapijt.

Kersenbomen zonder kersen, zonder spijt
van het bloesemfeest. Nu breekt de zomer aan.
Alles wordt groen, de zon warm, de wind is zuid.

– – –

Op 6 april is ook de negende reeks, foto’s en een sonnet, online gegaan: https://www.facebook.com/kersenbloesemfeestalmere/posts/pfbid0H1Wf91aX3nyJdQdjZtFZ7JqqY21JcWmnVL5CPK3dytRpMBc4bTmAm1oyE3cdGGPYl

8 ALLEMAAL WELKOM

Er zat bloesem in mijn haar toen ik opstond
alsof ik in het speelnest van de eksters
geslapen had, wat een feest, met wit-roze
trosjes kersenbloesems, dwarrelen zacht rond

mijn hoofd, elk bloempje een klein open mondje
dat zingt van zomer en dansen, met losse
kroonslippen op een briesje vertrekken
en op aarde aankomen waar het begon:

kinderen vangen ze, ‘hier vallen het meest!’,
pakken handenvol bloemblaadjes op, lachend
strooien ze die over hun hoofdjes, wijzen

met ‘nu jij, nu jij!’ naar ouders met ijsjes,
meisjes met paarden, bruidsparen die wachten
om foto’s te maken: Kersenbloesemfeest!

– – –

Op 30 maart is ook de achtste reeks, foto’s en een sonnet, online gegaan: https://www.facebook.com/kersenbloesemfeestalmere/posts/pfbid02MmbCV1thya54TRZmcTsVkVT7iRwN8ZnQh4cFfUqePTru5cDgSxLEN2HNBDnyNc3el

7 IN GESPREK MET N

Ik ging naar Buiten om de bloesem te zien.
Ik zag de kersenbloesems. Aan weerszijden
bracht het zachte sneeuwen onvermijdelijk
een roze waas op straat. In een week of tien
verschuift een winter naar een nieuwe tijd,
groeien uit ogenschijnlijk kale stronken
duizenden bloemblaadjes, oneindig rijke
aanrakingen die wegzweven en fonkelend

onze ogen van zon naar aarde voeren.
Ze weven een lied dat daalt, maar na een jaar
opstijgt, tuimelend opengaat in ajour

boven onze hoofden. Klinkend verklaren
ze ons de liefde, ik liet mij meevoeren
en wat ik zong, hoorde ik dat psalmen waren.

– – –
*contrafact van Martinus Nijhoffs bekende:

DE MOEDER DE VROUW

Ik ging naar Bommel om de brug te zien.
Ik zag de nieuwe brug. Twee overzijden
die elkaar vroeger schenen te vermijden,
worden weer buren. Een minuut of tien
dat ik daar lag, in ‘t gras, mijn thee gedronken,
mijn hoofd vol van het landschap wijd en zijd –
laat mij daar midden uit de oneindigheid
een stem vernemen dat mijn oren klonken.

Het was een vrouw. Het schip dat zij bevoer
kwam langzaam stroomaf door de brug gevaren.
Zij was alleen aan dek, zij stond bij ‘t roer,

en wat zij zong hoorde ik dat psalmen waren.
O, dacht ik, o, dat daar mijn moeder voer.
Prijs God, zong zij, Zijn hand zal u bewaren.

*auteur: Martinus Nijhoff (1894-1953)

– – –

Op 23 maart is ook de zevende reeks, foto’s en een sonnet, online gegaan: https://www.facebook.com/kersenbloesemfeestalmere/posts/pfbid0poxJvYZiomeZaRdwmcnrgCgFdSq24GimwxCRLwUu38CtVweyuBng8XQabmmFSoKhl

6 NACHT

Ik werd vannacht de Minister van Bloesem
met een bruidstooi van bloemblaadjes en honing
en een sleep, vele honderden meters lang
die over Terracotta-/Sepiastraat

zweefde. Er stonden doodstille auto’s. Laat
licht kwam van de bijna volle maan en zang
van dansmuggen. Bruine kikkers, die wonen
in de sloot in maart, bromden zacht, goedkeurend

dat het feest was in de bloesemkathedraal,
dat een werkelijkheid van bloed en kogels
en schreeuwen, huilen, kapot en in scherven,

een werkelijkheid is van opnieuw sterven
en zweven, aarde, alles is mogelijk.
En wij waren aanwezig, wij allemaal.

– – –

Op 23 maart is de zesde reeks, foto’s en een sonnet, online gegaan: https://www.facebook.com/kersenbloesemfeestalmere/posts/pfbid0YQqreGwPo9FQRFVpmKqNQyZiRzioGX654m2Z8iahe9p3UeBVDq3dwJhzyUMEAtGsl

5 ALLES IS HIER

Eén. Twee. Veel… Zodra je begint te tellen
openen al die roze knoppen zich kalm
onder je zoekende blik tot bloesems, voor
een veelvoud van ‘bloei’. Je doet nog een poging,

hoe doordringend is de zoetheid van honing,
weeft haar haast tastbare aanwezigheid door
de straat, over fietsers, auto’s… Het is warm,
het is licht, al deze bloemen vertellen:

‘We hebben je veranderd.’ Je gelooft het niet.
Hier staat toch achthonderdvijftig meter aan
bomen, Japanse kers, geënt op stam, stil

langs het fietspad, keurig, zoals jij het wil
benoemen? Maar woorden verdwijnen spontaan.
Taal is aanraking met geur van wat je ziet.

– – –

Op 16 maart is de vijfde reeks, foto’s en een sonnet, online gegaan: https://www.facebook.com/kersenbloesemfeestalmere/posts/pfbid02YQ5PBvqWMA7qeD7xybkcAmNnp5R5YtcS3yrhhT3AU1EprxyypmPecac98Ees1SoPl

Het Kersenbloesemfeest in Almere Buiten is op 30 mrt: https://www.almeredezeweek.nl/nieuws/algemeen/59358/kersenbloesemfeest-op-zaterdag-30-maart

4 ZOEKEND
*voor Gerda Baardman

‘Welke vogel roept er toch steeds sie-sie-fus’,
schrijft ze. ‘De koolmees’, antwoord ik schaterend,
‘erger nog, eerst sie-sie, de fuss komt later’,
emoji’s schieten heen en weer, intussen

begint buiten dat herhaalde zagen, dus
loop ik naar het raam. Wat ik hoor verraadt z’n
leeftijd, een jong, landt onhandig bij water
en strooivoer, naast vinken, kauwtjes en mussen.

Om ons heen is het een komen en gaan van
ademende, etende, kleine levens.
Een hommelkoningin zweeft rond kronen

die hun kleur nog niet goed kennen, die tonen
van roze zullen gaan worden, uitbrekend
in bloesems. Een bij zoemt zo zacht als zij kan.

– – –

Op 9 maart is de vierde reeks, foto’s en een sonnet, online gegaan: https://www.facebook.com/kersenbloesemfeestalmere/posts/pfbid02DTRDpjokZ7yxfS9bBLCE24a97PDPhb6yu25WiMsSkkZUr65vV4Auv6SXZCNo23Zxl

3 HET BEGINT
Vanmorgen hoorde ik een jonge merel.
Zonder aarzeling herhaalde hij zijn lied
opnieuw en weer, de melodie preciezer.
Dit werd zijn eigen stem in deze wereld.

Ver boven brandweer, sirene en verkeer
zette hij krachtig in. Geen tijd verliezen
nu. Hij zingt. Voor de bomen in de straat die
op bloeien staan, barstensvol knoppen, wanneer

komt alles uit? Denk, lach, bid bij het maken
van nieuwe geheimen die ons zinderend
van kleur raken in het hart dat opengaat,

elk woord kan klinken, luister! Elk leven staat
in het licht, wij zijn dansende kinderen,
neem alle tijd en oefen het ontwaken.

– – –

Op 2 maart is de derde reeks, foto’s en een sonnet, online gegaan: https://www.facebook.com/kersenbloesemfeestalmere/posts/pfbid02nk92e7jGxsansffsS3Q96aWQ2wUPgqQRPVQoxZHp6BVuw8wXDtPFAzJ7kkiQgD1cl

ONDERWEG

‘Yedoensis’, proef ik met verbazing, ‘wie
of waar is dat?’ ‘Van samoerai-stad Edo’,
zegt hij, ‘ver terug in de tijd, is nu Tokyo…’
en ik hoor in zijn stem bloesems ruisen die

benoemd zijn maar nog verborgen, ik zie
in groen van verse knoppen de nooit mono-
chrome weerstand van brekende natuur, zo
gaan ze open. Wat schrijft ons Saigyō Hōshi

over ónze kers die bloeien zal (een droom
die uitkomt, let maar op), terwijl hij blijft gaan,
een twaalfde-eeuwse boeddhist, in de richting

van bloeien als verlangen naar verlichting:
‘Dat ik toch ooit mag sterven bij volle maan
in februari, onder een bloesemboom…’

– – –

Vandaag, 24 februari, is de tweede reeks, foto’s en een sonnet, online gegaan: https://www.facebook.com/kersenbloesemfeestalmere/posts/pfbid02VRjCL87iqQuDR9R3YNmzvgw3fcWxQpsfUNJC6XZcK1uz7dLteZFwFZthcCTRVfqxl

Zie ook https://www.almeredezeweek.nl/nieuws/algemeen/59093/kersenbloesemfeest-almere-komt-er-weer-aan

1 DE HOVENIER
‘Prunus yedoensis’, wijst hij langs de weg
waar een fietspad ligt, waar een ekster opwipt,
waar parallel de rijen bomen staan, drie
zelfs, ruwbruine stammen in de zon die warm

lijkt… Ik kijk verbaasd langs zijn gestrekte arm
naar groen waar alles roze wordt, mysterie
groot als einde en begin. Mijn onbegrip
klemt zich vast aan het Latijn. Totdat hij zegt:

‘Eeuwigheid is een moment, is dit gezicht
in Kyoto, het feest van de tempel waar
deze zelfde roze kersenbloesem bloeit.

Vier het geluk dat aan je takken groeit en
argeloos draag je voor altijd haar stempel
in je ziel, schoonheid verbrandt dus geeft ze licht’

– – –

In de Regenboogbuurt, meer speciaal, langs de Terracottastraat/Sepiastraat en langs de Siennastraat/Zwavelgeelstraat, staan kersenbomen, in drie rijen. En die bloeien, meestal in maart. En dat is spectaculair. De Stichting Regenboogbuurt organiseert daarom sinds 2019 elk jaar het Kersenbloesemfeest: https://regenboogbuurt.nl/kersenbloesemfeestalmere/

Zie ook https://www.facebook.com/kersenbloesemfeestalmere/about_details

Elk jaar wordt er via deze Facebookpagina toegeleefd naar die ene prachtige dag van het Kersenbloesemfeest, met foto’s, elke week. Dit jaar, 2024, mag ik de foto’s maken, steeds drie en steeds vanaf hetzelfde punt. Én ik maak er een reeks gedichten bij. Dat worden sonnetten, want ik vind het sonnet zo’n fijne vorm. Alles in samenwerking met de Stichting Regenboogbuurt, die voor elk gedicht een fraaie lay-out bedacht.

Op 17 februari is de eerste reeks, foto’s en een sonnet, online gegaan:: https://www.facebook.com/kersenbloesemfeestalmere/posts/pfbid021Q2XLSmixpw9EGqQqY2dfvYYriYcbBhHNnDVXkB38jvNiLAsaxtHMci2JFpuUR7sl