KERSENBLOESEMTIJD (23 mrt)

7 IN GESPREK MET N

Ik ging naar Buiten om de bloesem te zien.
Ik zag de kersenbloesems. Aan weerszijden
bracht het zachte sneeuwen onvermijdelijk
een roze waas op straat. In een week of tien
verschuift een winter naar een nieuwe tijd,
groeien uit ogenschijnlijk kale stronken
duizenden bloemblaadjes, oneindig rijke
aanrakingen die wegzweven en fonkelend

onze ogen van zon naar aarde voeren.
Ze weven een lied dat daalt, maar na een jaar
opstijgt, tuimelend opengaat in ajour

boven onze hoofden. Klinkend verklaren
ze ons de liefde, ik liet mij meevoeren
en wat ik zong, hoorde ik dat psalmen waren.

– – –
*contrafact van Martinus Nijhoffs bekende:

DE MOEDER DE VROUW

Ik ging naar Bommel om de brug te zien.
Ik zag de nieuwe brug. Twee overzijden
die elkaar vroeger schenen te vermijden,
worden weer buren. Een minuut of tien
dat ik daar lag, in ‘t gras, mijn thee gedronken,
mijn hoofd vol van het landschap wijd en zijd –
laat mij daar midden uit de oneindigheid
een stem vernemen dat mijn oren klonken.

Het was een vrouw. Het schip dat zij bevoer
kwam langzaam stroomaf door de brug gevaren.
Zij was alleen aan dek, zij stond bij ‘t roer,

en wat zij zong hoorde ik dat psalmen waren.
O, dacht ik, o, dat daar mijn moeder voer.
Prijs God, zong zij, Zijn hand zal u bewaren.

*auteur: Martinus Nijhoff (1894-1953)

– – –

Op 23 maart is ook de zevende reeks, foto’s en een sonnet, online gegaan: https://www.facebook.com/kersenbloesemfeestalmere/posts/pfbid0poxJvYZiomeZaRdwmcnrgCgFdSq24GimwxCRLwUu38CtVweyuBng8XQabmmFSoKhl

KERSENBLOESEMTIJD (23 mrt)

6 NACHT

Ik werd vannacht de Minister van Bloesem
met een bruidstooi van bloemblaadjes en honing
en een sleep, vele honderden meters lang
die over Terracotta-/Sepiastraat

zweefde. Er stonden doodstille auto’s. Laat
licht kwam van de bijna volle maan en zang
van dansmuggen. Bruine kikkers, die wonen
in de sloot in maart, bromden zacht, goedkeurend

dat het feest was in de bloesemkathedraal,
dat een werkelijkheid van bloed en kogels
en schreeuwen, huilen, kapot en in scherven,

een werkelijkheid is van opnieuw sterven
en zweven, aarde, alles is mogelijk.
En wij waren aanwezig, wij allemaal.

– – –

Op 23 maart is de zesde reeks, foto’s en een sonnet, online gegaan: https://www.facebook.com/kersenbloesemfeestalmere/posts/pfbid0YQqreGwPo9FQRFVpmKqNQyZiRzioGX654m2Z8iahe9p3UeBVDq3dwJhzyUMEAtGsl

KERSENBLOESEMTIJD (16 mrt)

5 ALLES IS HIER

Eén. Twee. Veel… Zodra je begint te tellen
openen al die roze knoppen zich kalm
onder je zoekende blik tot bloesems, voor
een veelvoud van ‘bloei’. Je doet nog een poging,

hoe doordringend is de zoetheid van honing,
weeft haar haast tastbare aanwezigheid door
de straat, over fietsers, auto’s… Het is warm,
het is licht, al deze bloemen vertellen:

‘We hebben je veranderd.’ Je gelooft het niet.
Hier staat toch achthonderdvijftig meter aan
bomen, Japanse kers, geënt op stam, stil

langs het fietspad, keurig, zoals jij het wil
benoemen? Maar woorden verdwijnen spontaan.
Taal is aanraking met geur van wat je ziet.

– – –

Op 16 maart is de vijfde reeks, foto’s en een sonnet, online gegaan: https://www.facebook.com/kersenbloesemfeestalmere/posts/pfbid02YQ5PBvqWMA7qeD7xybkcAmNnp5R5YtcS3yrhhT3AU1EprxyypmPecac98Ees1SoPl

Het Kersenbloesemfeest in Almere Buiten is op 30 mrt: https://www.almeredezeweek.nl/nieuws/algemeen/59358/kersenbloesemfeest-op-zaterdag-30-maart

KERSENBLOESEMTIJD (9 mrt)

4 ZOEKEND
*voor Gerda Baardman

‘Welke vogel roept er toch steeds sie-sie-fus’,
schrijft ze. ‘De koolmees’, antwoord ik schaterend,
‘erger nog, eerst sie-sie, de fuss komt later’,
emoji’s schieten heen en weer, intussen

begint buiten dat herhaalde zagen, dus
loop ik naar het raam. Wat ik hoor verraadt z’n
leeftijd, een jong, landt onhandig bij water
en strooivoer, naast vinken, kauwtjes en mussen.

Om ons heen is het een komen en gaan van
ademende, etende, kleine levens.
Een hommelkoningin zweeft rond kronen

die hun kleur nog niet goed kennen, die tonen
van roze zullen gaan worden, uitbrekend
in bloesems. Een bij zoemt zo zacht als zij kan.

– – –

Op 9 maart is de vierde reeks, foto’s en een sonnet, online gegaan: https://www.facebook.com/kersenbloesemfeestalmere/posts/pfbid02DTRDpjokZ7yxfS9bBLCE24a97PDPhb6yu25WiMsSkkZUr65vV4Auv6SXZCNo23Zxl

KERSENBLOESEMTIJD (2 mrt)

3 HET BEGINT
Vanmorgen hoorde ik een jonge merel.
Zonder aarzeling herhaalde hij zijn lied
opnieuw en weer, de melodie preciezer.
Dit werd zijn eigen stem in deze wereld.

Ver boven brandweer, sirene en verkeer
zette hij krachtig in. Geen tijd verliezen
nu. Hij zingt. Voor de bomen in de straat die
op bloeien staan, barstensvol knoppen, wanneer

komt alles uit? Denk, lach, bid bij het maken
van nieuwe geheimen die ons zinderend
van kleur raken in het hart dat opengaat,

elk woord kan klinken, luister! Elk leven staat
in het licht, wij zijn dansende kinderen,
neem alle tijd en oefen het ontwaken.

– – –

Op 2 maart is de derde reeks, foto’s en een sonnet, online gegaan: https://www.facebook.com/kersenbloesemfeestalmere/posts/pfbid02nk92e7jGxsansffsS3Q96aWQ2wUPgqQRPVQoxZHp6BVuw8wXDtPFAzJ7kkiQgD1cl

KERSENBLOESEMTIJD (24 feb)

ONDERWEG

‘Yedoensis’, proef ik met verbazing, ‘wie
of waar is dat?’ ‘Van samoerai-stad Edo’,
zegt hij, ‘ver terug in de tijd, is nu Tokyo…’
en ik hoor in zijn stem bloesems ruisen die

benoemd zijn maar nog verborgen, ik zie
in groen van verse knoppen de nooit mono-
chrome weerstand van brekende natuur, zo
gaan ze open. Wat schrijft ons Saigyō Hōshi

over ónze kers die bloeien zal (een droom
die uitkomt, let maar op), terwijl hij blijft gaan,
een twaalfde-eeuwse boeddhist, in de richting

van bloeien als verlangen naar verlichting:
‘Dat ik toch ooit mag sterven bij volle maan
in februari, onder een bloesemboom…’

– – –

Vandaag, 24 februari, is de tweede reeks, foto’s en een sonnet, online gegaan: https://www.facebook.com/kersenbloesemfeestalmere/posts/pfbid02VRjCL87iqQuDR9R3YNmzvgw3fcWxQpsfUNJC6XZcK1uz7dLteZFwFZthcCTRVfqxl

Zie ook https://www.almeredezeweek.nl/nieuws/algemeen/59093/kersenbloesemfeest-almere-komt-er-weer-aan

KERSENBLOESEMTIJD (17 feb)

1 DE HOVENIER
‘Prunus yedoensis’, wijst hij langs de weg
waar een fietspad ligt, waar een ekster opwipt,
waar parallel de rijen bomen staan, drie
zelfs, ruwbruine stammen in de zon die warm

lijkt… Ik kijk verbaasd langs zijn gestrekte arm
naar groen waar alles roze wordt, mysterie
groot als einde en begin. Mijn onbegrip
klemt zich vast aan het Latijn. Totdat hij zegt:

‘Eeuwigheid is een moment, is dit gezicht
in Kyoto, het feest van de tempel waar
deze zelfde roze kersenbloesem bloeit.

Vier het geluk dat aan je takken groeit en
argeloos draag je voor altijd haar stempel
in je ziel, schoonheid verbrandt dus geeft ze licht’

– – –

In de Regenboogbuurt, meer speciaal, langs de Terracottastraat/Sepiastraat en langs de Siennastraat/Zwavelgeelstraat, staan kersenbomen, in drie rijen. En die bloeien, meestal in maart. En dat is spectaculair. De Stichting Regenboogbuurt organiseert daarom sinds 2019 elk jaar het Kersenbloesemfeest: https://regenboogbuurt.nl/kersenbloesemfeestalmere/

Zie ook https://www.facebook.com/kersenbloesemfeestalmere/about_details

Elk jaar wordt er via deze Facebookpagina toegeleefd naar die ene prachtige dag van het Kersenbloesemfeest, met foto’s, elke week. Dit jaar, 2024, mag ik de foto’s maken, steeds drie en steeds vanaf hetzelfde punt. Én ik maak er een reeks gedichten bij. Dat worden sonnetten, want ik vind het sonnet zo’n fijne vorm. Alles in samenwerking met de Stichting Regenboogbuurt, die voor elk gedicht een fraaie lay-out bedacht.

Op 17 februari is de eerste reeks, foto’s en een sonnet, online gegaan:: https://www.facebook.com/kersenbloesemfeestalmere/posts/pfbid021Q2XLSmixpw9EGqQqY2dfvYYriYcbBhHNnDVXkB38jvNiLAsaxtHMci2JFpuUR7sl

senso unico

Ooit (in 1992) was ik in Bologna, vanwege een poëziefestival in het nabij gelegen Faenza.

Wandelend door de stad ontdekte ik de ‘Via de’ Poeti’, de ‘Weg der Dichters’. Het betreffende straatnaambordje hing hoog tegen de muur.

Eronder hing een ander bordje: ‘SENSO UNICO’. Eenrichtingsverkeer, ja.

Ik denk er nog vaak aan als ik een gedicht maak.

Ellen Deckwitz leest Maria van Daalen

AARDHOMMEL

‘Ik ging naar een grote teunisbloem om er te sterven’,

zegt de aardhommel, ‘ik had alles gedaan

wat men doen wil, doet, doen moet wellicht,

stuifmeel ronddragen, bloemen bewandelen, honing vinden en zoeken en

de voorgeschreven routes vliegen, nieuwe zijwegen

trillend met de vleugels ontvouwen,

er is een dag dat het bijna nacht is, die is nu en ik

schuifel voetje voor voetje langs de rand

van een al verkreukeld bloemblad, geel nog,

versleten, pas later zal zich een nieuwe bloem ontvouwen, niet die ik

nog zal proeven, het is

het is tijd

het is

een laatste verstijvende beweging’

en zijn tastende pootjes vastgehaakt

ademde hij in en werd

stilte

*Het was een grote verrassing voor me dat Ellen dit gedicht van mij gekozen had – en zo mooi voorleest, met korte toelichting.

in ‘Almere Deze Week’

https://www.almeredezeweek.nl/nieuws/algemeen/58441/dichter-maria-van-daalen-pleit-voor-gedicht-bij-elke-eenzame-

Mijn verzoek: zou de gemeente Almere een dichter willen betrekken bij de eenzame uitvaarten, eea. te organiseren via de richtlijnen van de Stichting Eenzame Uitvaart, zoals dat ook gebeurt in de steden Amsterdam, Den Haag, Groningen, Utrecht, Zutphen, en in België, Antwerpen? Via deze stichting wordt geregeld dat er bij de begrafenis (op kosten van een gemeente) van iemand die onbekend is, een speciaal gedicht wordt gemaakt en wordt voorgelezen, voor deze eenzame, overleden mens: “Dichters schrijven voor iedere eenzame uitvaart een gedicht en lezen dat bij de uitvaart voor.” Zie ook http://www.eenzameuitvaart.nl/de-stichting/
NB: Burgemeester Femke Halsema is Beschermvrouwe van deze stichting.

Ik heb dit eerder, in 2008, voorgelegd aan de gemeenteraad van Almere, toen mw. Annemarie Jorritsma burgemeester was, met hulp en advies van dichter Frank Starik en in samenwerking met de fractie van GroenLinks, die het voorstel indiende via Aziz L. Adahchour. Het voorstel werd helaas afgestemd door de raad.