KERSENBLOESEMTIJD (24 feb)

ONDERWEG

‘Yedoensis’, proef ik met verbazing, ‘wie
of waar is dat?’ ‘Van samoerai-stad Edo’,
zegt hij, ‘ver terug in de tijd, is nu Tokyo…’
en ik hoor in zijn stem bloesems ruisen die

benoemd zijn maar nog verborgen, ik zie
in groen van verse knoppen de nooit mono-
chrome weerstand van brekende natuur, zo
gaan ze open. Wat schrijft ons Saigyō Hōshi

over ónze kers die bloeien zal (een droom
die uitkomt, let maar op), terwijl hij blijft gaan,
een twaalfde-eeuwse boeddhist, in de richting

van bloeien als verlangen naar verlichting:
‘Dat ik toch ooit mag sterven bij volle maan
in februari, onder een bloesemboom…’

– – –

Vandaag, 24 februari, is de tweede reeks, foto’s en een sonnet, online gegaan: https://www.facebook.com/kersenbloesemfeestalmere/posts/pfbid02VRjCL87iqQuDR9R3YNmzvgw3fcWxQpsfUNJC6XZcK1uz7dLteZFwFZthcCTRVfqxl

Zie ook https://www.almeredezeweek.nl/nieuws/algemeen/59093/kersenbloesemfeest-almere-komt-er-weer-aan

KERSENBLOESEMTIJD (17 feb)

1 DE HOVENIER
‘Prunus yedoensis’, wijst hij langs de weg
waar een fietspad ligt, waar een ekster opwipt,
waar parallel de rijen bomen staan, drie
zelfs, ruwbruine stammen in de zon die warm

lijkt… Ik kijk verbaasd langs zijn gestrekte arm
naar groen waar alles roze wordt, mysterie
groot als einde en begin. Mijn onbegrip
klemt zich vast aan het Latijn. Totdat hij zegt:

‘Eeuwigheid is een moment, is dit gezicht
in Kyoto, het feest van de tempel waar
deze zelfde roze kersenbloesem bloeit.

Vier het geluk dat aan je takken groeit en
argeloos draag je voor altijd haar stempel
in je ziel, schoonheid verbrandt dus geeft ze licht’

– – –

In de Regenboogbuurt, meer speciaal, langs de Terracottastraat/Sepiastraat en langs de Siennastraat/Zwavelgeelstraat, staan kersenbomen, in drie rijen. En die bloeien, meestal in maart. En dat is spectaculair. De Stichting Regenboogbuurt organiseert daarom sinds 2019 elk jaar het Kersenbloesemfeest: https://regenboogbuurt.nl/kersenbloesemfeestalmere/

Zie ook https://www.facebook.com/kersenbloesemfeestalmere/about_details

Elk jaar wordt er via deze Facebookpagina toegeleefd naar die ene prachtige dag van het Kersenbloesemfeest, met foto’s, elke week. Dit jaar, 2024, mag ik de foto’s maken, steeds drie en steeds vanaf hetzelfde punt. Én ik maak er een reeks gedichten bij. Dat worden sonnetten, want ik vind het sonnet zo’n fijne vorm. Alles in samenwerking met de Stichting Regenboogbuurt, die voor elk gedicht een fraaie lay-out bedacht.

Op 17 februari is de eerste reeks, foto’s en een sonnet, online gegaan:: https://www.facebook.com/kersenbloesemfeestalmere/posts/pfbid021Q2XLSmixpw9EGqQqY2dfvYYriYcbBhHNnDVXkB38jvNiLAsaxtHMci2JFpuUR7sl

Ellen Deckwitz leest Maria van Daalen

AARDHOMMEL

‘Ik ging naar een grote teunisbloem om er te sterven’,

zegt de aardhommel, ‘ik had alles gedaan

wat men doen wil, doet, doen moet wellicht,

stuifmeel ronddragen, bloemen bewandelen, honing vinden en zoeken en

de voorgeschreven routes vliegen, nieuwe zijwegen

trillend met de vleugels ontvouwen,

er is een dag dat het bijna nacht is, die is nu en ik

schuifel voetje voor voetje langs de rand

van een al verkreukeld bloemblad, geel nog,

versleten, pas later zal zich een nieuwe bloem ontvouwen, niet die ik

nog zal proeven, het is

het is tijd

het is

een laatste verstijvende beweging’

en zijn tastende pootjes vastgehaakt

ademde hij in en werd

stilte

*Het was een grote verrassing voor me dat Ellen dit gedicht van mij gekozen had – en zo mooi voorleest, met korte toelichting.

in ‘Almere Deze Week’

https://www.almeredezeweek.nl/nieuws/algemeen/58441/dichter-maria-van-daalen-pleit-voor-gedicht-bij-elke-eenzame-

Mijn verzoek: zou de gemeente Almere een dichter willen betrekken bij de eenzame uitvaarten, eea. te organiseren via de richtlijnen van de Stichting Eenzame Uitvaart, zoals dat ook gebeurt in de steden Amsterdam, Den Haag, Groningen, Utrecht, Zutphen, en in België, Antwerpen? Via deze stichting wordt geregeld dat er bij de begrafenis (op kosten van een gemeente) van iemand die onbekend is, een speciaal gedicht wordt gemaakt en wordt voorgelezen, voor deze eenzame, overleden mens: “Dichters schrijven voor iedere eenzame uitvaart een gedicht en lezen dat bij de uitvaart voor.” Zie ook http://www.eenzameuitvaart.nl/de-stichting/
NB: Burgemeester Femke Halsema is Beschermvrouwe van deze stichting.

Ik heb dit eerder, in 2008, voorgelegd aan de gemeenteraad van Almere, toen mw. Annemarie Jorritsma burgemeester was, met hulp en advies van dichter Frank Starik en in samenwerking met de fractie van GroenLinks, die het voorstel indiende via Aziz L. Adahchour. Het voorstel werd helaas afgestemd door de raad.

FEBRUARI

In april 2018 begon ik mijn gedicht “De deining gekeerd” met deze regels:
 
1 opmaat
 
als het aanlandige wind is
en springtij,
hoogwater
en volle maan
dan fluistert men in de tram
‘Heb je het nieuws gehoord?’
 
bedoeld is: het weerbericht
 
Het was aanlandige wind.
. . .
 
Het was een herinnering. Of, een herinnering aan een herinnering.
 
In februari 1953 was ik twee-en-een-half jaar oud. Je behoort je van die leeftijd niets te herinneren. Maar ik herinner mij nog verschillende dingen. Hoe hoog de knie van mijn vader was als hij de krant zat te lezen. Dat ik net over het eikenhouten beschot aan het voeteneind van het tweepersoonsbed van mijn ouders heen kon kijken, als ik mij eraan optrok.
 
Ik herinner mij ook een tijd van grote angst en schrik. Van bange gezichten. Van zorgelijk gefluister, omdat ik in de kamer was. Van angstige telefoongesprekken. Van de voortdurend rondzoemende vraag hoe het met Oom Jo en Tante Pietje was, in Zeeland, op Walcheren. En de andere verre familieleden. Tholen. Middelburg. Vlissingen.
 
Als het aanlandige wind is en springtij en hoog water en volle maan, word ik altijd een beetje misselijk. Een klein beetje maar. Maar wel misselijk.
 

https://nos.nl/collectie/13921/video/2462127-watersnoodjournaal-3-de-dijken-breken

aardhommel

‘Ik ging naar een grote teunisbloem om er te sterven’,
zegt de aardhommel, ‘ik had alles gedaan
wat men doen wil, doet, doen moet wellicht,
stuifmeel ronddragen, bloemen bewandelen, honing vinden en zoeken en
de voorgeschreven routes vliegen, nieuwe zijwegen
trillend met de vleugels ontvouwen,
er is een dag dat het bijna nacht is, die is nu en ik
schuifel voetje voor voetje langs de rand
van een al verkreukeld bloemblad, geel nog,
versleten, pas later zal zich een nieuwe bloem ontvouwen, niet die ik
nog zal proeven, het is
het is tijd
het is
een laatste verstijvende beweging’
en zijn tastende pootjes vastgehaakt
ademde hij in en werd
stilte

TER KENNISGEVING

1
Geachte mevrouw De Rooij,

De oorlog viel dit jaar op donderdag.
Op woensdag sloten we vrede.
Op dinsdag begonnen we met de opbouw van het land.
De geboortegolf begon op maandag
en de oorlog opnieuw op zondag.

Dat was zeer ongewoon
want een oorlog vindt altijd op een werkdag plaats.
Wij verzoeken u daarom om de zaterdag en de vrijdag
vrij te houden voor nadere werkzaamheden.
Wij zullen u daarover opnieuw schriftelijk informeren.

Aan dit document kunnen geen rechten worden ontleend.
Wij verwijzen u naar de voorwaarden op onze website.

2
Geachte mevrouw De Rooij,

U herkent de betaling op uw bankafschrift aan onze incassogegevens.
Heeft u nog vragen? Wij helpen u graag verder.
U kunt ook contact opnemen met onze klantenservice.

Als u uw abonnement wilt wijzigen kunt u dat doen via Mijn Bereik.
Wij houden uw levenseinde voor u vast
tot de datum van uiterste houdbaarheid.

Opschorting van de termijnen is helaas niet mogelijk.
Wel zijn wij altijd bereid tot overleg.

3
Geachte mevrouw De Rooij,

Wij verzoeken u om alleen te sterven binnen kantooruren.
De wettelijke regelingen zijn van toepassing
voorzover die nog niet kapotgeschoten zijn.

Na uw eerste ademtocht kunt u het abonnement maandelijks op elk moment opzeggen
steeds met ingang van dezelfde dag van de maand als waarop men gewoonlijk

de oorlog begint

Geachte mevrouw De Rooij

het is tijd

sonnet 20

# ‘Zetten emoties aan tot het filosofisch denken?’

Marker Wadden. Een nieuw eilandenrijk, licht
kaatst op water, breekt met de schaarse golfslag
op het strand, er wordt luid geroepen, de dag
van de vogels, vlinders schrijven hun bericht

tussen bloemen, de bij betast een gewicht
aan pollen, hoe het drijfzand geduldig wacht
op het afwezige landdier, het wordt nacht
met tikkende vleermuizen, echo is zicht,

halfronde woorden voor liefde verschijnen
in het spoor van de paling, zeeoppervlak
is een schrijfblad voor beweging en de wind

maakt nieuwe taal die betekenis verbindt
met adem, met aanraken waarvan ik sprak,
kussend in al dat andere verdwijnen.

. . .

‘WIE WIJ ZIJN – WIE ZIJN WIJ’, 10 + 10 dagen, een kunstproject met kunstenaar Ninette Koning, in samenwerking met de Nieuwe Bibliotheek Almere en het Erfgoedhuis Almere, met subsidie van het Cultuurfonds Almere, het Prins Bernhard Cultuurfonds en het VSB Fonds

sonnet 19

# ‘Hoe vinden wij de poëzie in de ruimte?’

‘U bent de veerman’, zegt de passagier kalm,
‘u weet de weg’. Almere, diep onder, toont
een kleurenpalet, we zeilen als een drone
mee over het groen en het blauw en het zalm-

rozerood van de Regenboogbuurt, niets galmt
behalve je oren bij zweefvliegen, schoon
vervoer: zeilboot, motor (elektrisch), nu kroont
deze route de reis. Ruimte, ingepalmd.

Bonifatius op het strand ziet het licht
van ‘Oumuamua, kijkt voorbij sterren,
herinnert zich vele miniaturen

van het universum en hoeveel uren
hij doorbracht met studie van al het verre.
Hij kijkt ze stil na. Ze zijn al uit het zicht.

. . .

‘WIE WIJ ZIJN – WIE ZIJN WIJ’, 10 + 10 dagen, een kunstproject met kunstenaar Ninette Koning, in samenwerking met de Nieuwe Bibliotheek Almere en het Erfgoedhuis Almere, met subsidie van het Cultuurfonds Almere, het Prins Bernhard Cultuurfonds en het VSB Fonds

sonnet 18

# ‘Wat is de juiste mindset in deze coronatijd?’

Zijn dat zwanen? De dobberende veerman
telt er vijf bij de watervilla’s. Fluittocht,
lukt het nog op het zeil? Een brug, dan een bocht
naar rechts. Een laatste schaatser gelooft er niets van:

‘Wat doe jij in het Robijnplantsoen? Hoe kan…’
IJs is aangegroeid rond zijn ijzers, het vocht
een wak. ‘De meesten willen met de boot. Toch
heb ik een vliegbrevet. Met de motor kan

ook.’ Een bever zwemt langs, kijkt nergens van op,
klimt omhoog, begint aan zijn volgende wilg.
Twee zwanen vliegen over met onaardse

klanken van golvende vleugels, in fase.
Een wereld die beweegt en een die stil ligt –
reis mee naar huis, de tijd vertraagt tot full stop

. . .

‘WIE WIJ ZIJN – WIE ZIJN WIJ’, 10 + 10 dagen, een kunstproject met kunstenaar Ninette Koning, in samenwerking met de Nieuwe Bibliotheek Almere en het Erfgoedhuis Almere, met subsidie van het Cultuurfonds Almere, het Prins Bernhard Cultuurfonds en het VSB Fonds