We knoopten ze zelf vast, alle draden die
ons onzichtbaar binden aan wat om ons heen
is, wat we uitkozen. We zijn nooit alleen,
we bewegen in een web dat mee beweegt,
jaar in, jaar uit. Heel het leven was stevig
verankerd. We waren dichtbij. Toen opeens
die anderhalve meter… Wat er verdween
leek nog onbelangrijk: aanraken. Maar wie
weet wanneer we weer samen zijn, ontspannen,
nu we tijd overbruggen met verlangen…
*Natuurkunstpark Lelystad 2020